نادر بهرامی فرماندار سابق ورزقان

بهرامی شهرت خود را بیشتر مدیون کاردانی و جسارت خود است ، او علاوه بر کاردانی و مدبر بودن از جسارت و استقلال خاصی برخوردار است که این باعث میشد آلت دست کسی قرار نگیرد و یکی دیگر از ورق های برنده ایشان اعتدال بود ، بهرامی به آسانی تعادل سیاسی را میان طیف ها برقرار می کرد و با همه طیف ها ارتباط نزدیکی داشت و سعی میکرد مسئول تمام طیف و جریان ها باشد تا نماینده یک گروه خاص ، بهرامی به سرعت خود را با مردم منطقه وفق میداد و طوری عمل میکرد که  همه مجذوب ایشان می شدند ، یکی از شاخص های مهم ایشان در دوران مسئولیت خود جوان گرایی بود که به جرات می توان گفت ارتباط خوب و نزدیکی با نسل جوان داشت ، چون بنا به تخصص خود نیازها و مشکلات جوانان را درک میکرد و همیشه سعی در رفع این مشکلات داشت ، برای همین در نسل جوان دارای پایگاه خاصی است، بعد از گذشت چند سال از دوره مسئولیتش در ورزقان حال تصمیم گرفته بعنوان نماینده می تواند کارهای نیمه تمام خود در ورزقان را که یکی از آنها تبدیل ورزقان به منطقه آزاد بود جامه عمل بپوشاند .از این رو با تصمیمی راسخ پا به میدان گذاشته ، بهرامی بیشتر خود را ورزقانی میداند و این برمیگردد به محبت و عملکرد ایشان نسبت به ورزقان  و ورزقانی ، برای همین اطلاعاتی کامل از کارنامه و زندگی ایشان را جمع آوری کردیم که در زیر به مطالعه آن می پردازیم.

نام : نادر

نام خانوادگی : بهرامی

نام پدر : حسین

متولد سال : 1342

محل تولد: مهاباد

شماره شناسنامه : 511

شغل : بازنشسته پیش ازموعد استانداری آذربایجان شرقی

مدرک تحصیلی : کارشناس ارشد مدیریت دولتی

درسال 1342 دریک خانواده مذهبی ، نظامی وبنا به اقتضای شغلی پدر(نظامی) درشهرستان مهابادمتولد ودرسن شش ماهگی وانتقال پدربه پادگان امام رضا(ع) مراغه به این شهرستان منتقل وازبدو تحصیلات ابتدائی تا پایان مقطع متوسطه را درشهرستان مراغه به اتمام رسانده وپس ازاتمام تحصیلات متوسطه درسال 1362 موفق به قبولی دررشته کارشناسی روانشناسی ازدانشگاه فردوسی مشهد با رتبه عالی شده که بنابه برخی ازمشکلات مالی وکهولت سنی والدین وبازنشستگی پدر و همچنین مسئولیت خانواده موفق به ادامه تحصیل درآن برهه زمانی نگردید.

بقیه متن زندگی نامه را در ادامه مطلب مطالعه نمایید ...

در طی سال 1362 دردونوبت درآزمون دانشکاه افسری نیروی زمینی و همچنین دانشگاه پلیس قبول ولی در هردوباربامخالفت پدرو برادرش که هردونظامی بودند ازحضوردرنیروی نظامی امتناع نموده وبناچار درشهریورماه سال 1362 به خدمت مقدس سربازی اعزام وپس از پایان دوره آموزش بصورت داوطلب حدود 17 ماه درجندالله سپاه پاسداران در مناطق حق علیه باطل درمناطق غرب کشور (محورهای مهاباد- بوکان و سردشت)مشغول انجام وظیفه بوده وحدود 7ماه خدمت خود را درمناطق آرام در استان فارس واحد عقیدتی سیاسی طی و نهایتا درمهرماه سال 1364 موفق به پایان خدمت وظیفه و6ماه خدمت احتیاط شد.درآبان ماه سال 1364 بمدت 2ماه  بعنوان مسئول خطوط لوله نفتی منطقه آغاجاری مناطق جنگی جنوب کشوربصورت قراردادی شروع بکاردولتی نموده ودرهمان دوران دراثربمباران خطوط لوله توسط رژیم تکریتی صدام دچارمصدومیت گردیده وجهت معالجه به تبریز منتقل گردیده وپس ازمداوا جهت ادامه خدمت به محل کاری بامخالفت خانواده مواجه گردیده ونهایتا درهمان سال بعنوان مدیر وحسابدارنان ماشینی ها ، بازرس آرد ونان ومسئول توزیع دفترچه ارزاق و کوپن فرمانداری تبریزمنصوب شده.

درسال 1368 باشرکت در امتحان ورودی کاردانی (دوره دهداری) ضمن استخدام رسمی وبا کسب رتبه دوم کشوری ازآزمون وزارت کشورقبول وپس از 3ماه تحصیل درتهران جهت ادامه تحصیل به استانداری آذربایجان شرقی انتقال وبمدت 5/2 سال ادامه تحصیل در دانشگاه تبریز درسال 1370 موفق به دریافت مدرک کاردانی ، درسال 1374 موفق به دریافت مدرک کارشناسی علوم سیاسی بورسیه وزارت کشورگردیده وبعنوان دهدارسیس ازتوابع شهرستان شبسترمنصوب شدند.پس ازدوسال خدمت درسیس موفق به اجرای طرح هادی گردیده وباجمع آوری خودیاری مردمی موفق به تبدیل دهستان به شهرسیس گردیده وحدود 8 ماه بعنوان سرپرست شهرداری سیس باحکم استانداروقت انجام وظیفه نموده وسپس بعنوان کارشناس ارشد شهروروستا وباحفظ سمت بازرس ویژه فرماندارشبستردرامورصنعت ومعدن ، کارشناس مسئول سیاسی وامنیتی و معاون بخشداری صوفیان انجام وظیفه نموده ونهایتا بعنوان کارشناس امنیتی وانتظامی به فرمانداری شهرستان تبریز انتقال یافت.

برخی ازعناوین شغلی:

-مسئول خطوط لوله نفتی منطقه آغاجاری استان خوزستان

-مدیرکارخانجات نان ماشینی های فرمانداری تبریز

-حسابدارنان ماشینی ها وبازرس آرد ونان فرمانداری تبریز

-مسئول کمتیه توزیع دفترچه ارزاق وکوپن شهرستان تبریز

-دهدارسیس

-سرپرست شهرداری سیس

-کارشناس ارشدشهروروستا وبازرس ویژه فرماندار شهرستان شبستردرامورصنعت ومعدن

-کارشناس مسئول سیاسی وامنیتی بخشداری صوفیان

-معاون بخشدارصوفیان

-مسئول پیگیری پروژه های عمرانی بخش صوفیان

-مسئول ستادبازسازی مناطق زلزله خیزطارم علیای زنجان

-کارشناس انتظامی وامنیتی فرمانداری شهرستان تبریز

-کارشناس ارشد آموزش استانداری آذربایجان شرقی

-مدیرامورمالی وآموزش شبکه اطلاع رسانی استان

-مدیردفترتضمین کیفیت وتهیه دستورالعمل های ایزو9002استانداری آذربایجان شرقی

-رئیس گروه آمارواطلاعات وتحول اداری استانداری آذربایجان شرقی

-مسئول برگزاری نمایشگاه دستاوردهای ادارات در استان

-مسئول نمایشگاه استانهای شمالغرب کشوردروزارت کشور

-کارشناس عالی وخبره استانداری آذربایجان شرقی

-کارشناس فناوری اطلاعات استانداری آذربایجان شرقی

-معاون مدیرکل فناوری اطلاعات استانداری آذربایجان شرقی

-مدیرکارخانه تولید تجهیزات یکبارمصرف پزشکی

-مشاوراقتصادی شورای کلان شهرتبریز

-بخشدار مرکزی شهرستان ورزقان

-معاون فرماندارشهرستان ورزقان

-فرماندارشهرستان ورزقان

 راهکارهای اجتماعی توسعه (قلمی از بهرامی )

علیرغم استفاده فراوان از واژه توسعه٬ برداشتها و ذهنیتهای افراد از این واژه ممکن است بسیار متفاوت  باشد. بسیاری توسعه را در ساخت و ساز و فعالیتهای عمرانی می بینند و قضاوتشان از میزان توسعه براساس ارتفاع و یا ظاهر زیبای بناها٬ تعداد و کیفیت راهها و مواردی از این دست می بیبند. این برداشت را می توان تحت عنوان توسعه عمرانی تعبیر نمود. گروه دیگری ممکن است توسعه را بر مبنای سطح سواد و تحصیلات مردم ٬ تعداد مدارس٬ دانشگاه ها و مراکز علمی بسنجند که می توان آنرا توسعه علمی نامید. مثالهای بسیاری از این دست می توان آورد و از هر کدام نیز به شکلی یاد کرد. مانند توسعه اقتصادی برمبنای میزان سرمایه گزاری٬ افزایش تعداد کارخانجات٬.... و توسعه سیاسی بر مبنای تعداد احزاب و روزنامه ها و بسیاری موارد دیگر. با این حال در همه این موارد منظور از توسعه ایجاد تغییر به منظور  بهبود وضعیت موجود از طریق  ایجاد ظرفیتهای جدید و کارآمد می باشد. به عبارتی توسعه یکنوع نگاه کلی است که مصادیق بسیار گوناگونی می تواند داشته باشد. مثلا می توانیم در مورد توسعه فردی٬ توسعه سازمانی٬ توسعه انسانی٬ توسعه فرهنگی و بسیاری موارد دیگر بیاندیشیم و اهداف و معیارهای آنان را تعریف کنیم. حال اگر توسعه اجتماعی را نتیجه فعالیتهایی بدانیم که درنهایت به کارمدتر شدن بنیانهای جامعه بیانجامد٬ پیش بینی تحول در نتیجه چنین وضعیتی در ساختارهای اقتصادی٬ فرهنگی٬ سیاسی٬ علمی و غیره دور از ذهن نخواهد بود. اما شاید در ابتدا بهتر باشد که در مورد مفاهیم اجتماع و بنیانهای آن کمی بیشتر بیاندیشیم.    

جوامع بشری مرکب از مجموعه افرادی است که در ساختارهای خانوادگی٬ تجاری٬ فرهنگی٬ علمی٬ هنری٬ و خیریه سارمان یافته و با یکدیگر تعامل دارند. این تعامل اساسا برپایه نیازهای مادی و معنوی افراد به یکدیگر و یا درنتیجه رقابت بر سر منابع و امکانات شکل می گیرد. در علوم جمعیت شناسی تعداد و کمیت افراد براساس ویژگیهای متفاوتشان از قبیل سن٬ جنس٬ نژاد٬ محل سکونت و غیره مورد توجه است. در حالیکه در جامعه شناسی کیفیت رفتار افراد و سازمانها بیشتر مورد بحث قرار می گیرد. به عنوان مثال خانواده ای که درآن پدر و مادر دارای سطح سواد و درآمد بالا بوده و بیشتر وقت و انرژی آنها صرف تعلیم و تربیت یک یا دو فرزند می گردد٬ از لحاظ کیفیت عملکرد بسیار متفاوت تر از خانواده ای است که والدین درگیر مشکلات عدیده ای مانند فقر٬ اعتیاد٬ طلاق و غیره هستند.

تعامل انسانها در قالب خانواده٬ گروه و سازمان در شکل ایده آل باید موجب بقاء٬ رشد و تکامل افراد٬ خانواده ها٬ گروهها و سازمانها گردد. با این توصیف مشکلات اجتماعی از قبیل فقر٬ اعتیاد٬ بیکاری٬ جرائم و غیره را می توان نتیجه نقص در عملکرد سازمانهای اجتماعی دانست و بالطبع با اصلاح دقیق سازمانهای اجتماعی می توان بسیاری از مشکلات فوق الذکر را ازمیان برداشت و یا از باز تولید آنها پیش گیری نمود. در یک جامعه سالم نتیجه اعمال افراد هیچگاه نباید کسی را متضرر نماید٬ حال این ضرر تعمدی باشد و یا از سر سهل انگاری. پر واضح است که دستیابی به چنین وضعیتی حداقل در دنیای امروز با آمارهای بالای جرم ٬ جنایت و معضلات پیچیده اجتماعی دور از ذهن به نظر می رسد. اما با نگاهی به گذشته و توجه به مسیر طولانی که بشر از غارنشینی تا زندگی در شهرهای امروزی پیموده است. می توان خوشبین بود که در آینده بتوان وضعیت موجود را کمی بهتر کرده و  پاره ای از مسائل کنونی را حل نمود. در یک اجتماع توسعه یافته استعدادها و مهارتهای افراد به طرز بهینه ای در جهت رفع نیازهای سایرین و حل مشکلات موجود به خدمت گرفته می شوند که این خود یک امر نسبی و تدریجی است.

هدف توسعه اجتماعی حل مشکلات اساسی جامعه است و مصادیق آن توسعه کمی و کیفی نهادهای اجتماعی می باشد. بیشتر اوقات هنگامی که صحبت از نهادهای اجتماعی به میان می آید٬ شنونده به یاد NGO ها می افتد. در اصل هم  این نهادها از سازمان یافته ترین واحدهایی هستند که مستقیما درجهت بهبود اوضاع اجتماعی گام برمی دارند. اما نباید فراموش کرد که خانوار یکی از بنیادهای اصلی و موثر جامعه بوده که می توان از بسیاری جهات برای بهبود کیفیت عملکرد آن برنامه ریزی نمود. شوراها٬ انجمن ها٬ هیئتهای امنا و گروهای مذهبی نیز از جمله نهادهای موثر اجتماعی می باشند که کیفیت عملکرد آنها تبیین کننده بسیاری از ارزشهای اجتماعی می باشد. در این نهادهای اجتماعی است که همه روزه مباحث مهم درسطح بسیار گسترده ای به شور گذاشته شده و بر سر نحوه انجام آنها تصمیم گیری می شود. افراد فعال در نهادهای اجتماعی اکثرا از جایگاه ویژه ای در میان مردم برخوردار بوده و علاوه برنقشهای اجتماعی در سایر بخشهای اقتصادی٬ فرهنگی٬ علمی و سیاسی نیز فعال و موثر می باشند. حال سئوال اساسی اینست که چگونه می توان برای بهبود عملکرد این سرمایه های موثر طوری برنامه ریزی کرد که بتوانند به طرز کارآمدتری شرایط اجتماعی را بهبود بخشیده و مشکلات را کاهش دهند؟ برای پاسخ دادن به این سئوال لازم است که در ابتدا ببینیم که عملکرد واحدهای اجتماعی در شرایط معمول تابع چه عواملی می باشد. 

واحدهای اجتماعی چه ساختارهای خانوادگی و گروههای سنتی و چه نهادهای سازمان یافته تر مانند NGOها عملکردشان تابع منابع در دسترس و ارزشهای مورد توافق جامعه می باشد. منابع می تواند منابع مادی از قبیل پول٬ تجهیزات و امکانات و یا منابع غیر مادی از قبیل وقت٬ اعتبار٬ مهارت٬ دانش و یا سایر سرمایه های انسانی باشد. از طرف دیگر ارزشها بیانگر نوعی تفکر مورد علاقه اکثریت اعضاء جامعه بوده که می توان بر مبنای آنها گزینه های موجود را ارزش گذاری کرد. مثلا اگر آزادی در جامعه ای ارزش باشد آنوقت در هنگام قضاوت درمورد گزینه های موجود٬ گزینه ای بیشتر مورد توجه  قرار می گیرد که بتواند ضامن آزادی بیشتری باشد. بر پایه این اصل در برنامه ریزی برای توسعه اجتماعی دو راهکار اساسی را می توان در نظر گرفت: ۱- توسعه منابع و ۲-  اصلاح ارزشها.  

منظور از توسعه منابع برنامه ریزی برای افزایش کمی و کیفی منابع موجود در سطوح مختلف فردی٬ گروهی و سازمانی می باشد. درمورد منابع مالی تلاش برای افزایش اعتبارات٬ تدارک تجهیزات مورد نیاز و احداث٬ تعمیر و یا توسعه مکانهای مورد استفاده از جمله فعالیتهائی است که می توان انجام داد. در اصل نیز همواره کمبود منابع مالی بعنوان بزرگترین دغدغه و مانع برسر راه توسعه در نظر گرفته می شود. اما باید توجه داشت که غیر از سرمایه های مادی٬ منابع غیر مادی بسیاری نیز موجود هستند که می توان برای استفاده بهینه از این منابع کارهای موثری انجام داد. مثلا برای انجام هر نوع کاری احتیاج به همدلی٬ هم فکری و همکاری می باشد و به همین خاطر است که افراد برای انجام کارهای مختلف در گروههای متفاوتی سازمان می یابند. حال اگر اعتماد به یکدیگر در میان اعضاء گروه مطلوب نباشد٬ کیفیت عملکرد گروه می تواند به شدت لطمه ببیند و به نوبه خود بر تولید و جذب سرمایه های مادی تاثیری مخرب داشته باشد. در اصل سرمایه های غیر مادی را می توان پیش نیاز برای تولید و توسعه منابع مالی در نظر گرفت. با این توضیح برای توسعه منابع غیر مادی می توان از جهات مختلف برنامه ریزی نمود. کمک به رشد اخلاق از طریق آموزش٬ معرفی موانع و پیشنهاد راهکارها برای حل مشکلات٬ ارتقاء سطح دانش افراد از طریق آموزش٬ و برنامه ریزی برای استفاده بهینه از وقت و انرژی و بسیاری موارد دیگر از جمله کارهایی است که برای توسعه منابع غیر مادی می توان انجام داد.

همانگونه که ذکر شد٬ ارزشها موتور حرکتی جوامع و گروهها هستند. در اصل ارزشها معیارهای خوب بودن و بد بودن را تبیین و مسیر حرکت توسعه را تعیین می نمایند.  می شود ارزشها را به عنوان نرم افزار توسعه نیز فرض نمود. اعتقاد به صداقت و نوع دوستی٬ ارزش قائل شدن برای کار و تلاش٬ اعتقاد به نظافت و پاکیزگی٬ اهمیت دادن به شادی و نشاط از جمله مثالهای است که می تواند ارزشهای مورد وفاق جامعه در نظر گرفته شود. البته در اینجا ذکر دو نکته ضروری است: اول اینکه اعتقاد ظاهری به ارزشها و اعتقاد عملی به ارزشها می توانند با هم متفاوت باشند. مثلا راستی و صداقت همواره از ارزشهای مورد توافق همه ملتهای دنیا می باشد. اما ممکن است در عمل در برخی شرایط دوستان و نزدیکان توصیه به عدم صداقت نمایند جرا که ممکن است منجر به سوءاستفاده سایرین گردد. در اینجا عملا افراد به زرنگی و سیاستمداری بیشتر معتقد بوده  و صداقت حتی ممکن است نشانه ای از ساده لوحی فرض گردد. حال فرض کنید که در گروهی که همه بخواهند زرنگ و سیاستمدار باشند و مرتب به یکدیگر دروغ بگویند چه اتفاقی برای سرمایه های غیر مادی مانند اعتماد٬ همکاری و غیره خواهد افتاد. مثالهایی از این دست را فراوان می توان دید٬ مسائلی از قبیل اعتقاد به کار  یا از زیر کار دررفتن٬ و نظافت یا عدم آن. دومین نکته وجود ارزشهایی است که آشکارا توسط افراد جامعه ذکر شده ولی در عمل آثار و نتایج سوء بسیاری دارند. در برخی متون به این موارد باورهای نادرست نیز اطلاق می گردد. مثلا عدم اعتقاد به علوم جدید پزشکی٬ اعتقاد به جادو و خرافات٬ ترجیح فرزند پسر به دختر و غیره. در هر دو موارد فوق تلاش برای درک ارزشهایی که نقشی در ایجاد معضلات فعلی جامعه داشته و یا توجیه کننده رفتارهای نادرست هستند اولین قدم در برنامه ریزی برای اصلاح ارزشها می باشد. چرا که پس از آن می توان در جهت تغییر نگرش افراد در سطوح مختلف فعالیتهای عملی انجام داد.