چالش های قابل تصور مجتمع معدنی مس سونـگون

( مدیریت بحران یا بحران مدیریت؟؟) (قسمت پنجم)

پژواک اندیشه :شاید واژه معدن یک واژه نامانوس برای اکثریت افراد باشد و امکان درک کامل آن برای بسیاری از افراد وجود نداشته باشد. تصوری که بسیاری از افراد در ذهن خود دارند این هست که همیشه عده ای کارگر در معادن زیرزمینی زغال سنگ با دست و صورت سیاه و آغشته به زغال در حین کار هستند. اما واقعیت چندان هم به این شکل نیست و در کشورهای مدرنیزه صنعت معدنکاری به حدی پیشرفت نموده که میزان تولیدات معدنی بصورت تمام مکانیزه و با حداقل تلفات انسانی انجام می گیرد. با توجه به موقعیت مجتمع معدن مس سونگون در شهرستان ورزقان شاید بر این باور باشیم که واژه معدن برای ما چه آنهایی که مستقیم در آن مشغول به فعالیت هستند و چه افراد دیگر، کاملا مانوس و جا افتاده است.

صنعت معدنکاری در کشورهای پیشرفته جز صنایع خاص و استراتژیک محسوب می شود و سیستم های مدیریتی حاکم بر آن بطور تخصصی و منطبق بر ضوابط خاص تعیین و اداره می شوند. به عنوان اطلاعات عمومی خوانندگان به عرض برسانم که کامپیوتری که الان در دست ماست و از آن به عنوان ابزاری برای توهین به اشخاص و ایجاد وبلاگ های بی هویت و با سیستم مدیریتی مجعول مورد استفاده قرار می دهیم اولین بار توسط یک مهندس معدن ابداع و نوآوری شده است و این نشان از ویژگی بالای مهندسین معدن در سیستم های پیچیده مدیریتی می باشد.

اما متاسفانه در شهرستان ورزقان با توجه به سیستم مدیریتی و نظارتی ضعیف که بعضا هم خود ما در گزینش و انتخاب برخی مسئولین محکوم هستیم، باعث شده تا سیستم مدیریتی معدن مس سونگون نیز دستخوش تغییرات غیر متخصصانه و متاثر از سیاست زدگی غلط باشد. این تغییر و تحول ها مستقیما منفعت شهرستان ورزقان را در رابطه با پیشرفت و توسعه طرح های کوتاه مدت و بلند مدت تحت تاثیر قرار می دهد. سیستم های مدیریتی در راس مجتمع معدن مس سونگون با وجود دارا بودن تخصص لازم در صنعت معدنکاری به جهت غیربومی بودن بعضا با مسئولین سیاسی منطقه در برخی امور زاویه پیدا می کنند که در این موارد بهتر است منفعت شهرستان در اولویت تصمیم ها مد نظر قرار گیرد اما واقعیتی که مشاهده می شود همیشه این طور نبوده و تصمیمات و منافع شخصی منافع عمومی را تحت شعاع خود قرار داده است. در حال حاضر به علت نبود مهره های کاربلد بومی در امور مدیریتی معدن بعضا مشاهده می شود که برخی افراد با تخصص نامربوط  و تحت برخی فشارها در جایگاهی قرار می گیرند که از تاثیر خاص و شان آن جایگاه نمی توانند متناسب با پیشبرد اهداف توسعه ای و سیاسی منطقه مدیریت های لازم را اعمال نمایند و این قضیه بعضا تا حدی بیخ پیدا کرده که این روزها ما به جای مدیریت بحران در منطقه بیشتر شاهد بحران مدیریت هستیم.