نقدی بر نوشته جناب آقای الماسیان :

ضمن عرض سلام و خسته نباشید و آرزوی موفقیت در تمام مراحل زندگیت در خصوص نوشته جناب الماسیان با عنوان ((امیدوارم نمایندگان سابق شهرستان ،با سنجش شرایط کنونی  در انتخابات آتی کاندیدا نشوند))  چند مطلب جهت یاد آوری  به استحضار می رساند که :

کاش به جای این مطلب می نوشتی (( امیدوارم همه ی عزیزان و دوستداران منطقه در انتخابات مجلس آتی شرکت کنند )) دلیل این سخنم این است که مگر نمایندگان سابق کارهای بزرگی نکرده اند مگر فرماندار شدن یک بخش ( روستا) کار آسانی بود مگه بومی سازی معدن در زمان آقای مهندس علیزاده اجرا نمی شد و یا طرحهای زیر بنایی منطقه در زمان آقای الیاسی به تصویب نرسیده  یا خود آقای دهقان کم فعالیت می کند؟

کاش  این دوره  شرایط جوری فراهم شود که  که همه ی عزیزان ( الیاسی – تاری – هادی – اکبر زاده – علیزاده – دهقان - ....... و تازه به دوران رسیده ها ( به قول شما دهه ی 60)  در کنار اینها پیچ و خم سیاست را یاد بگیرند و وارد صحنه بشوند. 

انتخاب شدن از بین بزرگان برای نماینده نوعی قوت قلب است باور کن اگه در انتخابات گذشته  آقای الیاسی و علیزاده و  دهقانی اگر در صحنه رقابت بودند و مهندس دهقانی با وجود اینها به مجلس راه می یافت امروز برگ برنده در دست داشت و آن وقت این سخن شما را طلا کوب می کردیم در دوره قبل  اقای علیزاده و دهقانی  در کنار هم رقابت کردند هر چند که اقای علیزاده  انتخاب شد  ولی بنده خود شخصا از شکست همکارم ناراحت نشدم چون در آن زمان اقای دهقانی در اول راه بود و با تمام وجود وارد صحنه شده  و تجربه کسب می کرد  اگه دهقانی آن زمان با علیزاده رقابت نمی کرد در دور بعد موفق نمی شد باور کن.

در سخن شما نوعی ترس و واهمه احساس می شود اگه می خواهی بزرگ شوی باید بزرگ فکر کنی یادت باشه همیشه با عقابها پرواز کن نه با گنجشک ها در این تشبیه منظور  قدرتمند شدن است  تجربه کسب کردن است با بزرگتر از خود وارد صحنه شدن است  نه مقایسه و نسبت بد به کسی. 

اگر می خواهیم منطقه ورزقان شکوفا شود باید تمام اقشار جامعه وارد و همت نمایند چه مخالف چه موافق با نفی عزیزان باتجربه هیچ وقت نمی توان نتیجه گرفت باید بپذیریم که علت عقب ماندگی شهرستان عدم تحمل همدیگر است( این گروه به آن گروه)  و همیشه دو قطبی حاکم بر سیاست منطقه بوده متاسفانه گاه  تحمل افراد رده پایین هم برای افراد حاکم سخت می باشد.

و این در هر دوره بوده گروه حاکم نماینده را از آن خود می دانند در حالیکه نماینده برای عام جامه است نه  طیف خاص.

دوست و همکار عزیزم سعی کن با  احساس دست به قلم نشو .سیاست چون سکه ی سیمین رنگی است وقتی بمالی رنگ زرینش می رود و آهن پاره اش می ماند از شما انتظار بسیار است.

جوانی از پیری پرسید این کمان را چند خریدی پیر گفت به وقتش تو هم مثل من ارزان می خری

مبادا کاری کنی شخیصیت ثابت و دوست داشتنیت را به خطر بیندازی سعی کن ارزشهای وجودیت را به وقتش برای خود خرج کنی بنده بر این باورم اگر قرار باشد روزی با ارزشمندترین سرمایه وجودی خویش که شخصیت و اعتبارم است معامله کنم یقین بدان آنرا به نفع کسی معامله نمی کنم .

* به قلم جناب آقای رحیم نویدی