زنگِ خطر مشهد برای تـبریز/ مسئولین برای این500 هزار نفر کاری کنند!

واژه حاشیه نشینی نزدیک به انتخابات واژه‌ای بسیار آشناست که بارها و بارها به گوش می‌رسد، کاندیداهایی که سودای تکیه بر صندلی شورا را دارند به خوبی می‌دانند که با طرح این موضوعات اقبال عمومی به طرف آن‌ها سرازیر خواهد شد، حال در آستانه انتخابات خالی از لطف نیست به که به طرح برخی مشکلات این مناطق پرداخت.

پدیده حاشیه نشینی برای شهر تبریز، شهری که به صورت چندباره به عنوان بهترین شهر ایران از نظر سازمان ملل برای زندگی معرفی شده، معضلی جدی است و متاسفانه گزارش‌های چند ساله اخیر درباره این موضوع نه تنها مشکل این مناطق را حل نکرده بلکه در بیشتر مواقع دل مردم این مناطق را نیز به درد آورده است زیرا از این مناطق یک چهره خشن و با فرهنگ پایین ارائه داده شده و این در حالیست که ساکنین این مناطق تنها به علت عدم توزیع ثروت به صورت عادلانه، ساکن این مناطق شده‌اند.

براساس آمارهای ارائه شده حدود 500 هزار نفر ساکن مناطق حاشیه نشینی همچون خلیل آباد، ایده‌لو، حیدرآباد، بهمن آباد، منبع، سیلاب، یوسف آباد، مارالان و... هستند که تقریبا یک سوم جمعیت تبریز را در برمی‌گیرد و عدم توجه و برنامه ریزی درست برای حل این معضل، بی عدالتی بزرگی است که در حق ساکنان این مناطق صورت می‌گیرد، کارهای جسته وگریخته وپروژه‌های محدودی که اجرا شده است نشان از عدم وجود برنامه مدوّن وعزم جدی برای حل مشکلات این پدیده دارد.

چگونگی مهار حاشیه نشینی در تـبریز

تخمین میزان خسارات مالی و جانی وقوع یک زلزله احتمالی در تبریز با وجود مناطق حاشیه نشین و سکونت گاههای غیر رسمی چنان بالاست که از سالیان گذشته رسانه ها، مسئولان و کارشناسان نسبت به آن حساسیت به حقی داشته اند.

ثبت وقوع بیش از 20 زلزله بزرگ و 8 زلزله ویرانگر در تاریخ تبریز نشانی از احتمال وقوع یک زلزله مهیب در آینده این شهر می دهد که در این صورت احتمال وقوع یک فاجعه انسانی و ضرورت توجه جدی به هشدارهای کارشناسان دوچندان محتمل می نماید.

در حال حاضر زندگی در خانه های سست حاشیه شهر ادامه دارد. 18 محله در شمال، شمالغرب، جنوب، جنوب غرب و جنوب شرق تبریز حاشیه نشین هستند اما بیشترین میزان حاشیه نشینی وسعت و تراکم جمعیت در حاشیه شمالی شهر قرار دارد جایی که گسل معروف تبریز از این ناحیه رد می شود.

بیش از نیمی از جمعیت 400 هزار نفری حاشیه نشین تبریز روی گسل و در ساختمانهای غیر استاندارد و خطرناک زندگی می کنند.

حاشیه نشینی در تبریز همزمان با سایر شهرهای بزرگ کشور همزمان با دهه چهل شروع شده است زمانی که اصلاحات ارضی و اولویت صنعت بر کشاورزی سیل مهاجران روستایی را به شهرهای بزرگ روانه کرد.

این مهاجران در پی کار به شهرها می رفتند و مکان سکونت نخستین مشکل پیش روی این مهاجران بود مناطق خالی اطراف شهر ساده ترین گزینه بود. مصالح ارزان و زمین رایگان. نه از ضوابط شهرسازی اثری بود و نه از اسناد رسمی.

حاشیه نشینی در تـبریز‎

حدود یک سوم از جمعیت 1.8 میلیون نفری تبریز در حاشیه این شهر زندگی می کنند.بیشتر مناطق حاشیه نشین تبریز در شمال شامل: احمدآباد، یوسف آباد، ایده لو،خلیل آباد،سیلاب، قوشخانه، ملازینال، حیدرآباد،42متری و جنوب که شامل:آخماقیه، شمس آباد،20متری(زورآباد)، زمزم، امامیه و قازان داغی می شود، زندگی می کنند.

تصاویر بیشتر و اسف بار از این مناطق را در ادامه مطلب مشاهده نمایید...

فاجعه در حاشیه تـبریز؛ خیلی دور خیلی نزدیک

کهن شهر تبریز از دیر باز مورد توجه بوده و در تاریخ آمده است که منشأ اثر حرکت های عظیم سیاسی و اجتماعی شده و مردمانش این افتخار را  در طی تلاش ها و مصیبت های فراوان این را کسب کرده تا تاریخ تبریز را شکل دهند. تاریخی که در پس خود غم ویرانی زلزله های مهیب را هم با خود به دوش می کشد.