ابرمردي که شاهد تلخ ترين حوادث روزگار بود، ولي چون کوهي استوار در برابر همه توفان هاي بلا و دشواري ها ايستادگي و در جبهه هاي گوناگون با آنها مبارزه کرد. امام معصومي که هدايتگري هاي خويش را در عصر خفقان و سياهي، در قالب دعا و مناجات با خدا به امت اسلامي ارزاني داشت و توانست در سايه سار دانش خود، بزرگان و انديشمنداني گران قدر را در دامان خود بپروراند.

ايشان در فضيلت دانش اندوزي مي فرمودند:
اگر مردم مي دانستند دانش آموزي چه فايده اي دارد، دنبال آن مي رفتند؛ اگرچه در راه آن خون دل بريزند و به گرداب ها فرو افتند. به راستي که خداي تعالي به دانيال نبي وحي کرد مبغوض ترين بندگانم نزد من، آن ناداني است که حق اهل دانش را سبک شمارد و از آنان پيروي نکند و دوست ترين بندگانم نزد من، کسي است که از دانايان پيروي مي کند.

حکايتي آموزنده
توجه در نماز
امام سجاد عليه السلام در حال نماز بود كه فرزندش در چاه افتاد. مردم متوجه شدند و سر و صدا بلند كردند و باسعى و تلاش بچه را از چاه بيرون آوردند و همچنان امام عليه السلام در حال نماز بود.
وقتى نماز به پايان رسيد به او گفته شد چرا با افتادن بچه در چاه نماز را تمام نكردى و به نجات فرزندت نشتافتى ؟
حضرت فرمود: من متوجه نشدم زيرا با پروردگار بزرگم مشغول مناجات بودم.